Usulca
uzanıyorum toprağın karanlığına
Elimi
uzatsam dokunacağım yıldızlara
Bir
düşün içinde sımsıkı sarmalanıp
Dalmışım
olmayanın sıcaklığına.
Olmayan
anın yokluğunda.
Bir
el uzanıyor ötelerden tutup çekilesi
Bir
yara açıyor dokunduğu yerde en derininden
Tam
orta yerinde bir böcek yuvalanıyor ansızın
Öldürdükçe
çoğalıyor damarlarımda binlercesi
Kapatıyorum
avuçlarımı.
Usulca…
Yıldızlardan
bir yıldız seçiyorum sonra
Her
bir ucu ayrı saplanıyor dünden yarına
Korkularımdan
korkuyorum biliyorum
Düşüyorum
uçurumların korkuluksuz yanından
Kapatıyorum
gözlerimi.
Usulca…
Açılmıyor
kanatlarım.
Toprak
kokuyor nefesim,
Veriyorum.
Usulca…
