Usulca...

Usulca uzanıyorum toprağın karanlığına

Elimi uzatsam dokunacağım yıldızlara

Bir düşün içinde sımsıkı sarmalanıp

Dalmışım olmayanın sıcaklığına.

Olmayan anın yokluğunda.

                     

Bir el uzanıyor ötelerden tutup çekilesi

Bir yara açıyor dokunduğu yerde en derininden

Tam orta yerinde bir böcek yuvalanıyor ansızın

Öldürdükçe çoğalıyor damarlarımda binlercesi

Kapatıyorum avuçlarımı.

Usulca…

Yıldızlardan bir yıldız seçiyorum sonra

Her bir ucu ayrı saplanıyor dünden yarına

Korkularımdan korkuyorum biliyorum

Düşüyorum uçurumların korkuluksuz yanından

Kapatıyorum gözlerimi.

Usulca…

Açılmıyor kanatlarım.  

Toprak kokuyor nefesim,

Veriyorum.

Usulca…