Begonvil

Bir düşün orta yerinde,

Kaçıyor uykum gecenin sensiz yanına.

Sızıyorum kirpiklerinin ucundan,

Çiy tanesi sessizliğince,

Dudaklarına.

Soluk sarı ışıklar karışıyor

Geniş caddelerin ıslak kaldırım taşlarına

Bir adım bin ses yankısı kulaklarımda

Dolduruyor yokluğunun nefesi geceyi

Boğuluyorum gri bulutlarında bu kentin.

Bir gelincik şafağı gözlüyorum

Yemyeşil kırlarda açan kıpkırmızı.

Beyaz papatyalarda geziniyor ellerim

Saçların uçuşuyor parmak uçlarımda

Öpüyorum usulca her bir telinden

Dokunuyor alnıma rüzgarla nefesin .

Geceye takılı kalmış zamansız bir saatin

Tik takları ile salınmakta sensizlik

Alarm sesi karışıyor tütün sarısı bulutlara

Almak ile vermek arasında bi yerde

Nefesim karışıyor sonra, unutuyorum

Sen düşüyorsun dilimin ucuna

Aklım portakal çiçeği kokularına karışıyor

Tüm gökyüzü karışıyor içimde bi yerde

Begonviller arasına saklanıyor gece.

Begonvilleri seviyorum.

Yeşilden beyaza dönen saflığını

Kırmızıya dönen aşkını

Mor yapraklar arasına saklanmış

Utangaç küçük beyaz çiçeklerini seviyorum.

Uyumak istiyorum şimdi yeniden

Çekip dizlerimi karnıma

Kollarım koynumda

Rahminde karanlık gecenin

Ve bir çiy tanesi sessizliğinde

Ansızın.

/ Begonvil

DÜŞ İZİ

Günlerden geçiyordum.

Yağmurun sesi karışıyordu geceye,

Bir de ben, ıslak kentin sokaklarında.

Son yaprağı seviyor diye biten,

Bir beyaz papatyaydı dün.

Senden geçemiyordum, sonrası hüzün.

Islanıyordum.

Her şeyden geçiyordum…

Yollardan geçiyordum,

Ucu bucağı olmayan,

Ucunda sen olmayan.

Yağmur diniyordu bulutsuzluktan.

Kurak bozkırlardan geçiyordum,

Aklımda bir düş izi,

Bi alana bi bedava gibiydi hayat.

Alamıyordum.

Bir elma, kırmızı ve bir diş izi,

Ben izlerden geçiyordum,

Parmaklarından akarak,

Avuçlarıma dolmaktaydı zaman.

Bir martı çığlığında,

Bir beyaz gülümseyiş eşliğinde,

Öpüyordum parmak uçlarından.

Günlerden geçiyordum.

Anlatamıyordum.

Bazen

Bazen…

Hüzün yağar özlemle karışık düşlerimden

Damla damla vurur yüreğime sensizlik

Yokluğun süzülüp akar yanağımdan

Avuçlarımda birikir külleri sensiz yılların.

Ne güneşi dilerim

Beyazdan siyaha dönüşen bir denizin

Çakıl taşlarıyla çevrili kıyısında.

Ne de seni…

Tükenip gider hayat,

Üzüm tanesi gözlerinin derinlerinde.

Bir de acısı dudağımda tütünün, sarı.

Dilimdeyken anıların en tatlıları…

İşte o anlarda,

Sığınağım, saçlarının gölgesi olur.

Gözlerinin yangınından kor düştükçe,

Arta kalan yüreğime.

Hasretinde

Bir yağmur tanesi saflığınca

Yapışıp rüzgârın eteğine

Düşüyorum bulutlardan

Hasretinde bir avuç toprağın…

Ellerim sevdasında ellerinin.

Tutunabilseydi bir kuşun kanadına,

Düş hasatına kadar beklerdi gözlerinde.

Arafta kesişti yollarımızın umarsız yanı,

Kör bıçak sırtında ve mevsim sonbahardı.

Gelincik yaprağında kan kırmızıydım ben,

Hasretinde ilkbaharın, ki zamansızdı…

Begonviller açardı her bir parmağında

Çok severdim bir dudak mesafesinde

Salkım salkımdı zamanın renk ahengi sesin

Bir gün biteceğini bilerek dinlerdim

Çınlamasını kulaklarımdayken gülüşlerin

Sen çekimine kapılıp giderdi nefesim

Hasretinde, bitimsiz tek bir an’ın…

Sen çekimine kapılmış yağmur tanesi ağırlığınca,

Düşüyorum toprağa, hasretinde bir vuslatın.

Hasan Ekrem

Sonbahar

Tütün sarısına dönüşürken her nefeste,

Baharların çiçek kokulu gökkuşağı yeşili,

Tutsak bir yarımıza inat,

Başka iklimlere göç hazırlığında,

Diğer yarımız.

Kanatlarımız kucaklar,

Onca yaşanmışlığın hatırına,

Günden arta kalan geceyi.

Yaşamak diyorduk zaman alıcı bir şeydi

Günler hüzünden biter geceye dönerdi

Birer elma şekeriydi çaldıklarımız

Güz kokulu gülümseyişlerden acımasız.

Galiba bitti dedikçe başlayanlardandı,

Kaplumbağa hızında yaşadıklarımız,

Kanat çırpışlarımızdı sonsuza, aşklarımız.

Sarıp sarmalanmış anılarımız var şimdi

Yorgun kanatlardan yitip giden tüy misali

Rüzgarın gölgesinde salınıp yalpalayan

Yağmur bulutlarıyla bir var olup kaybolan.

Buse

Sessizliğine inat gecenin

Bir ağustos böceği senfonisinde

Adını arşınlıyorum

Oysa aylardan Eylül

Yitip gidiyor gözlerimden baharlar

Rüzgar çarpıyor anıları acımasızca

Bir aynada binlerce parçalanan yanıma…

Aysız ve yıldızsız gecenin kıyısında,

Çıplak ayak izlerinin peşindeyim yar…

Dilimde eskilerden bir şarkı

“Bende kar yangınları sende göç hazırlığı..”

Işıldayıp kaybolan köpüklerinde dalganın

Silinip gidiyor sevda sözcükleri

Teklifsiz…tesellisiz…

Sevgilinin dudağından çalınan

Buse hızında geçiyor zaman,

Yaşanan her şeyin hükmü

Bir kar tanesi hüznünde saklı.

Bitiyor güzelliği,

Siliniyor sihri,

Toprağı koklayıp öptüğünde,

Pervasız dans ederken gökyüzünde.

Eriyip gidiyor sevda düşleri

Habersiz…sessiz…

Tevafuk

Artık söz çıktı ben’den sen oldu,
Feleğin çarkında bir dem oldu.
Aşka bulandı yeryüzü,
Dört bir yan bir ayna,
Aynada sen,
Adem d’oldu.

Gönül kovanı ve bal yapan bir arı,
Sevda yüklü dil tadınca saf ve arı.
Aşka bulandı Adem,
Her yanda gül kokusu,
Kokuda sen,
Aşkın n’arı.

Bir düş göreceğim yarın gece hayra yorula,
Gönlü yar ile bir olanın yüreği nasıl yorula?
Aşka bulandı adın,
Her nefes bir dua,
Duada sen,
Hayr’ola.